Σπίτι μου, σπιτάκι μου, χωριουδάκι μου...
Επιτέλους i am back...
Άλλη μία αρχή μετά από ένα τέλος μετά από μια αρχή... kai πάει λέγοντας!!! :P
Άλλη μία αρχή μετά από ένα τέλος μετά από μια αρχή... kai πάει λέγοντας!!! :P
Το πολυτάραχο ταξίδι μου στην Αθήνα ήταν μεν απολαυστικό όσο δε πνίγεται (xD), αλλά ήταν κάπως κουραστικό επίσης....
Επειδή δε χρειάζεται; Ναι.
Επειδή δε σας νοιάζει; Ναι.
Επειδή δε με νοιάζει; Πάλι ναι.
W/e
Και ο σταθμός Λαρίσης ίδιος. Χεστήκαμε.
Ψηλώσαμε, μεγαλώσαμε γίναμε άλλοι άνθρωποι κι ο σταθμός Λαρίσης ίδιος και απαράλλαχτος.
Ψηλώσαμε, μεγαλώσαμε γίναμε άλλοι άνθρωποι κι ο σταθμός Λαρίσης ίδιος και απαράλλαχτος.
Κατά τη διάρκεια λοιπόν της περιπλάνησης μου στο χαοτικό αυτό μέρος, παρατήρησα κάποια πράγματα που θα ήθελα να μοιραστώ εδώ πέρα, τα οποία είναι πολύ πιθανό να μη τα έχουν αντιληφθεί ούτε οι δώδεκα θεοί του Ολύμπου!
Μπαίνεις λοιπόν σε ένα μαγαζί να ρωτήσεις αν πας καλά για το Σύνταγμα. Η απάντηση είναι απλή.
Όχι, η στάση του λεωφορείου είναι από την άλλη. Κι αν του πεις ότι θες να πας με τα πόδια, σε κοιτάει λες και είσαι εξωγήινος.. :)! Γεια σου ρε Bolt!
Τα παγκάκια ρε παιδιά που τα κρύβετε;;;;
Και μη τρεχάτε τόσο πολύ, θα πεθάνετε νέοι!
Πέρα από την πλάκα και το χαβαλέ, παρατήρησα ένα πράγμα που με έκανε να ανησυχήσω...
Με έκανε να το σκεφτώ και να το συζητήσω...
Οι κάτοικοι της Αθήνας(ή τουλάχιστον όσοι γνώρισα εγώ-άγνωστοι-) έχουν ξεχάσει να είναι Έλληνες.
Άσε μας ρε καραγκιόζη που θα μας κρίνεις εσύ...
Και τι εννοώ, μη βιάζεσαι...
Δε κρίνω κανέναν, μια παρατήρηση έκανα, ο καθένας ότι γουστάρει κάνει, ότι γουστάρει είναι...
Ούτως ή άλλως έχουμε δημοκρατία στη χειρότερη της μορφή, αυτή της ασυδοσίας (η ανεξέλεγκτη ελευθερία λόγου ή πράξεων ενός ατόμου ή οργανισμού, το να μην περιορίζεται κάποιος από κάποιον ηθικό ή νομικό φραγμό)
ΑΛΛΆ.....
NO1 αρετή μας(=Έλληνες) είναι η φιλοξενία, δηλαδή το πόσο φιλικοί είμαστε με τους "ξένους" είτε αυτοί είναι μετανάστες, είτε ομογενείς είτε εξωγήινοι είτε ότι θέλουν...
Μπαίνεις λοιπόν σε ένα μαγαζί να ρωτήσεις αν πας καλά για το Σύνταγμα. Η απάντηση είναι απλή.
Όχι, η στάση του λεωφορείου είναι από την άλλη. Κι αν του πεις ότι θες να πας με τα πόδια, σε κοιτάει λες και είσαι εξωγήινος.. :)! Γεια σου ρε Bolt!
Τα παγκάκια ρε παιδιά που τα κρύβετε;;;;
Και μη τρεχάτε τόσο πολύ, θα πεθάνετε νέοι!
Πέρα από την πλάκα και το χαβαλέ, παρατήρησα ένα πράγμα που με έκανε να ανησυχήσω...
Με έκανε να το σκεφτώ και να το συζητήσω...
Οι κάτοικοι της Αθήνας(ή τουλάχιστον όσοι γνώρισα εγώ-άγνωστοι-) έχουν ξεχάσει να είναι Έλληνες.
Άσε μας ρε καραγκιόζη που θα μας κρίνεις εσύ...
Και τι εννοώ, μη βιάζεσαι...
Δε κρίνω κανέναν, μια παρατήρηση έκανα, ο καθένας ότι γουστάρει κάνει, ότι γουστάρει είναι...
Ούτως ή άλλως έχουμε δημοκρατία στη χειρότερη της μορφή, αυτή της ασυδοσίας (η ανεξέλεγκτη ελευθερία λόγου ή πράξεων ενός ατόμου ή οργανισμού, το να μην περιορίζεται κάποιος από κάποιον ηθικό ή νομικό φραγμό)
ΑΛΛΆ.....
NO1 αρετή μας(=Έλληνες) είναι η φιλοξενία, δηλαδή το πόσο φιλικοί είμαστε με τους "ξένους" είτε αυτοί είναι μετανάστες, είτε ομογενείς είτε εξωγήινοι είτε ότι θέλουν...
Και για να παινέψω και λίγο το σπίτι μου, εμείς οι "Βόρειοι" (αν και... άντε καλά) _που μερικοί, κάπου, κάποτε μας αποκαλούσαν και Βούλγαρους, ντροπή τους και ντροπή μας_ είμαστε λιγάκι περισσότερο "ανοιχτές καρδιές"...
Θα μου πεις εσείς μπροστά στην Αθήνα χωρίο είστε, συμφωνώ.
Καλύτερα χωριό και έτσι παρά πόλη και κοτέτσι.
Τέλος θα ήθελα να σας ευχαριστήσω...
Που μου δείχνετε το λάθος, και με κάνετε καλύτερο άνθρωπο...
Και τώρα ένα σύνθημα πού όλους μας ενώνει... (μικρό μου πόνυ... μικρό μου πόνυ...)
Χαμογέλα. Χαμογέλα ακόμη και αν η μέρα σου δε σου δίνει λόγο να χαμογελάς...
Χαμογέλα. Χαμογέλα γιατί σίγουρα κάποιος εκεί κοντά το χρειάζεται...
Κι αν δε το πιστεύεις εσύ, το πιστεύω εγώ....
βαρέθηκα να γράφω και να γράφω...
Τρεις μέρες τώρα...
Μη πεις το ένα...
μη πεις το άλλο...
Αυτά είχα να πω...
Τέλος τα λόγια...
Ώρα για πράξεις...
Be my guest...
Καλή σας μέρα...
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Θα σχολιάσεις ή μπα;