Ά
σχετος:
-Αυτός που δεν έχει καμία σχέση
-Αυτός που έχει πλήρη άγνοια
-Το αντίθετο του Σχετικός

Ότι γράφεται εδώ δεν δεν είναι απαραίτητα η πάσα αλήθεια... ίσα-ίσα το πιο πιθανό είναι να είναι τελείως "άσχετο" με την πραγματικότητα...

Αν δεν σας αρέσουν αυτά που γράφονται "εδώ", το καλύτερο που έχετε να κάνετε είναι να μην τα διαβάζετε...

Μη διστάσετε να σχολιάσετε... δεν υπάρχει περίπτωση να κατακριθείτε για την άποψη σας... (Αρκεί να είναι σεμνά και ορθά διατυπωμένη)...

Τρίτη 13 Δεκεμβρίου 2011

Το Κάρμα...(;)


16:00. Το μάθημα τελείωσε. Ξεκίνησα παίρνοντας το φιλαράκι μου τηλέφωνο… Ελπίζοντας πως είστε μαζί… Πήρα… Το τηλέφωνο έκλεισε χωρίς χαμόγελο στα χείλη μου… Ο Κώστας ήταν στη δουλειά… Άρα δεν, όχι… Τώρα; Δεν έβρισκα λόγο για να σε πάρω τηλέφωνο. Δηλαδή λόγο έχω… δηλαδή τι λόγο, λόγους… και μάλιστα πολλούς… απλά δεν έβρισκα δικαιολογία… Έσπαγα το κεφάλι μου να βρω μια. Μιας και ακόμα τις χρειάζομαι, αφού θεωρητικά, δεν είμαστε μαζί… Και πάνω στην αναζήτηση και  εκεί που είχα απελπιστεί κι ήμουν σχεδόν σίγουρος ότι δε πρόκειται να βρω καμία… χτυπάει το τηλέφωνο… Ποιος να ναι τώρα; Μιας και φορούσα ακουστικά, δεν μπορούσα να δω ποιος είναι… Τώρα; Δε δίστασα… Με το που βρήκα το κουμπί μέσα από τη ζακέτα, το πάτησα για να απαντήσω…"Ναι, παρακαλώ...;"

[...]
Τη συνέχεια την ξέρεις…
Δεν το πιστεύα… 

Τελικά, τίποτα δεν είναι τυχαίο… ή μήπως όλα είναι τυχαία;

Δεν ξέρω αν πιστεύω στο Κάρμα, δηλαδή δεν ξέρω αν οι άνθρωποι ανταμείβονται για αυτά που κάνουν και για αυτά που δεν κάνουν...αν υπάρχει κάτι σαν θεία δίκη… και τα λοιπά…

Δηλαδή πιστεύω, σίγουρα πιστεύω και θέλω να συνεχίσω να πιστεύω…
Ότι κάνοντας κάτι καλό αναιρείς κάτι κακό, και αντίστροφα...

Αυτό δε σημαίνει όμως… ότι ο μόνος λόγος που θα έπρεπε κάποιος να συμπεριφέρεται και να πράττει «καλά» είναι γιατί τρέμει το Κάρμα του… πρόλογος δηλαδή… μπούρδες… μπλα μπλα μπλα…

Αυτό που λέμε εμείς της φιλολογίας, «Κίνητρο» και όχι «Τροχοπέδη»...

Δεν νομίζω πως ήταν το Κάρμα που σε έβαλε να πάρεις τηλέφωνο…, αν ήταν τότε μιλάμε για το Κάρμα μας… και όχι μου… αλλά πάλι…
Πήγε πέντε… 
Μόλις ήρθες… 
Με κοιτάζεις, σε βλέπω στο βάθος...πρέπει να σταματήσω να γράφω…

Τώρα είσαι δίπλα μου...
Νομίζω πως εσύ είσαι το Κάρμα μου…


Όπως είπα, έπραξα. 
Δεν πείραξα καθόλου το παραπάνω κείμενο
 το οποίο έγραψα σήμερα το μεσημέρι στη βιβλιοθήκη...
Η αλήθεια είναι ότι είχα στο μυαλό μου
 κάτι διορθώσεις τώρα που το κοιτούσα αλλά αντιστάθηκα... 
Καλό βράδυ...

2 σχόλια :

  1. Μετά από αυτό το κείμενο με έβαλες να σκεφτώ μήπως τελικά μου συμβαίνουν όλα επειδή δεν πιστεύω στο κάρμα;; Χμμ :/
    Μου άρεσε πολύ το κείμενο σου, κυρίως γιατί ήταν τόσο αληθινό.
    Πάντως επειδή σε είδα πολλές δικαιολογίες να ψάχνεις και να πηγαίνεις και κάπως έμμεσα να σου δώσω μια "συμβουλή" ;; (μην με βρίσεις πλιιιιζ :) )
    "Καμιά φορά η καλύτερη δικαιολογία είναι η αλήθεια" ...
    Καλημέρες :D

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Κάρμα, όχι κάρμα; Δε νομίζω να έχει καμία σημασία...

    Εσύ διαλέγεις την πορεία σου..., αυτό μάλλον υπάρχει, αν υπάρχει, για να κρατάει τις ισορροπίες... Όπου υπάρχει πίστη δεν υπάρχει λογική... :/

    Σε ευχαριστώ για τη συμβουλή...
    Μη φοβάσαι...
    Δε συνηθίζω να βρίζω... απ' έξω τουλάχιστον...
    Καλημέρα... :D

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θα σχολιάσεις ή μπα;

Γράφω και εδώ... :)!

A! μπε μπα Blog! το Μπινελικοδρόμιο