Ά
σχετος:
-Αυτός που δεν έχει καμία σχέση
-Αυτός που έχει πλήρη άγνοια
-Το αντίθετο του Σχετικός

Ότι γράφεται εδώ δεν δεν είναι απαραίτητα η πάσα αλήθεια... ίσα-ίσα το πιο πιθανό είναι να είναι τελείως "άσχετο" με την πραγματικότητα...

Αν δεν σας αρέσουν αυτά που γράφονται "εδώ", το καλύτερο που έχετε να κάνετε είναι να μην τα διαβάζετε...

Μη διστάσετε να σχολιάσετε... δεν υπάρχει περίπτωση να κατακριθείτε για την άποψη σας... (Αρκεί να είναι σεμνά και ορθά διατυπωμένη)...

Παρασκευή 3 Δεκεμβρίου 2010

Μέχρι να βρούμε ουρανό...

Αν με ρωτήσεις πως με λένε...
Θα σου πώ την αλήθεια.
Με λένε Γιώργο, γιατί να το κρύψω άλλωστε.

Αν με ρωτήσεις πόσο χρονών είμαι...
Θα σου πω την αλήθεια.
Είμαι 19 παρά κάτι μέρες.

Αν με ρωτήσεις πώς νιώθω...
Θα δυσκολευτώ να σου απαντήσω.
Και αυτό γιατί οι σκέψεις μου θα είναι λίγο πιο σύνθετες, 
ίσως γιατί δεν ξέρω ούτε εγώ καλά-καλά την απάντηση.
Ίσως να θέλω λίγο χρόνο για να σου δώσω μια ολοκληρωμένη απάντηση.
Ίσως όχι, μάλλον όχι... ΣΙΓΟΥΡΑ όχι...

Αν με ρωτήσεις γιατί γράφω...
Δε θα σου απαντήσω.
Όχι γιατί δε θέλω, αλλά γιατί δε μπορώ...
Θα σου χαμογελάσω φιλικά και γλυκά, 
ελπίζοντας να καταλάβεις από μόνος σου,
ότι δυσκολεύομαι να σου απαντήσω...
Είναι ο μόνος τρόπος να σου εξηγήσω.
Κατάλαβες;

Λένε ότι το γέλιο φέρνει δύναμη...
Αλήθεια είναι. Εγώ το έχω ζήσει...
Δεν είναι παραμύθι... ούτε μύθος,
Είναι αλήθεια...

Τώρα μάλλον δε με πιστεύεις.
"Αηδίες!!!"  
Όταν βρεθείς πλήρως εξαντλημένος, 
στη μέση ενός φαραγγιού... 
Ξες ότι πρέπει να βγείς...
Αλλά δε μπορείς...
Τότε γελάς...
Τότε μπορείς να καταλάβεις...
Πόσο σημαντικό είναι το ασήμαντο σου χαμόγελο...
Τόσο για σένα, όσο και για τους άλλους δίπλα σου.

Για αυτό το λόγο, μη σταματάς να χαμογελάς...
Ούτε τώρα, ούτε ποτέ... Ούτε στις λύπες ούτε στις χαρές...
Γιατί πέρα από δύναμη, το χαμόγελο είναι ομορφιά...
Δεν μαθαίνεις πως να χαμογελάς...
Δε ξεχνάς πως να χαμογελάς...
Δεν υπάρχει λόγος να μη χαμογελάς...

Και στα αλήθεια δεν θα υπάρξει στιγμή που δεν θα μπορείς να χαμογελάς...
Τερεσι-σι-σι-σι....
Απο πού κλέψαμε την αρχική ιδέα...!!!

Μέχρι να γίνουμε άγγελοι να βγάλουμε φτερά, 
ας μείνουμε με γρατσουνιές στους ώμους και στην πλάτη,
να μαρτυράνε πως οι δυο πετάξαμε ψηλά
σαν κοιμηθήκαμε μαζί στο ίδιο το κρεβάτι.

Μέχρι να βρούμε ουρανό, 
άσε με να παραμιλώ, 
να καίγομαι στο σώμα σου, 
και να φιλώ το στόμα σου.

Μέχρι να γίνουμε άγγελοι να βγάλουμε φτερά, 
ας μείνουμε με γρατσουνιές στους ώμους και στην πλάτη,
τις νύχτες να σε προσκυνώ με λόγια φλογερά
σαν θα σε ρίχνω στης φωτιάς ξανά το μονοπάτι.

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου

Θα σχολιάσεις ή μπα;

Γράφω και εδώ... :)!

A! μπε μπα Blog! το Μπινελικοδρόμιο